sint-pauluskrantje

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 985

Een Victoriaanse kasteeldame en twee Antwerpse beeldhouwers uit de Provinciestraat. Een verhaal over liefde, geloof en schoonheid.

Op dinsdag 2 april wordt in de Sint-Pauluskerk te Antwerpen het toeristische seizoen 2019 geopend met een unieke tentoonstelling. De Antwerpse beeldhouwers De Boeck & Van Wint hebben in de tweede helft van de 19de eeuw verscheidene versies van hun kruisweg met 14 staties vervaardigd. Voor het eerst worden foto’s van de 14 vergulde staties van de Holy Angelskerk, Hoar Cross, UK, naast hun originele eikenhouten versie in de kruiswegkapel van de Sint-Pauluskerk geplaatst. 

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 694

Lees hier de uitgave 2019 maart van het sint-pauluskrantje.

Sint-Pauluskrantje maart 2019

LENTE- VASTEN ...

Periode om na te denken: een toekomst van hoop voor onze wereld?

De laatste weken hebben jonge mensen ons een signaal gegeven om het ernstig te nemen met de gevolgen van de opwarming van de aarde en de gevolgen voor het klimaat. Op korte tijd zijn ze er in geslaagd om dit over grenzen heen te vertalen naar jong en oud. Er kan kritiek zijn over het spijbelen, over de snelheid waarmee ze oplossingen willen zien enz.  Feit is dat  ze er in slagen om in heel veel geledingen van de samenleving gesprekken op gang te trekken, wetenschappers op te sporen, politici aan hun vel te zitten om daadkracht te tonen voor de toekomst voor de volgende generaties.
In onze turbulente wereld van vandaag is het zeker nodig dat er weer een woord van HOOP kan gesproken worden, een houding die in de kiemkracht en de kracht van liefde geworteld is. Onze overtuiging is dat deze Christelijke inspiratie weer relevant kan worden in deze samenleving. J.Moltmann schrijft in zijn recent boek: “Christelijke hoop is iets anders dan geloven in het economisch groeimodel”. Het Rijk Gods staat voor een rechtvaardige wereld, voor vrede en heelheid van de schepping. We worden uitgenodigd om aan dat visioen mee te werken. Er is veel verbeeldingskracht en overleg nodig om stappen te zetten. Dat vraagt tijd en meditatie persoonlijk en in groep.
De periode van de Vasten kan daarin een sterke tijd zijn. De bijbellezingen in die periode, de inspiratie van Broederlijk delen, de getuigenis van mensen uit het Zuiden, de jonge ‘signaalgevers’ van het klimaat….; ze geven ons voeding om geloofwaardige gemeenschappen op te bouwen. (Tekst: A. Luyten)

Wanneer je vast,
trek dan geen somber gezicht,
maar zalf je hoofd.
Wanneer je vast zwaai dan de luiken
van je strakke denkbeelden wijd open
en laat een frisse wind
naar binnen stromen.
 
Wanneer je vast
speur naar de wortels die je grond verharden.
En hak ze uit tot je eenieder
grootmoedig tegemoet kunt komen.
Wanneer je vast
bedenk  hoe onvoorspelbaar
leven blijft verschijnen.
En koester deze aarde
tot in het kleinste dat ze voortbrengt.
 
Wanneer je vast
besef hoezeer je
hoeder van je broeder bent.
Duld niet dat iemand iets ontbeert.
En word een mens van hoop
Die onvermoeibaar, onvoorwaardelijk
een weg aanlegt naar opstanding.  
(K. Gelaude)
De redactieploeg wenst u een zinvolle vastentijd toe.
Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 792

Lees hier de uitgave 2019 februari van het sint-pauluskrantje.

Sint-Pauluskrantje februari 2019

 

Paulus dus. Hij staat in het hoogkoor vooraan. Een turk. Groots met een verziende blik, onverstoorbaar, de reismantel om en speurend in de verte. Maar in feite was hij klein van gestalte, voelde zich vaak minderwaardig en precies daardoor erg fanatiek. Gegroeid uit drie culturen zal Saul de eerste zijn die Christelijke literatuur schrijft en met zijn geestdrift Europa sterk beïnvloeden ook al wil Europa dat niet opnemen in zijn grondvest.

Maar hij staat in het hart van deze parochie en we herdachten hem in de liturgie met de schitterende vertolking van de Krönungsmesse.
Zijn visie op het mysterie leven, liefde, gemeenschap maken, blijft ons week na week uitdagen in deze tijd.

Een merkwaardige, vrijzinnige denker is van ons heengegaan.

Een vurige, soms wat cassante Etienne Vermeersch maar een man met een diep respect voor de mens,
Iemand die de problemen durfde te  benoemen.

Niet altijd juist maar zelden fout, schreef Johan Braeckman.

Ik mocht hem tweemaal ontmoeten, ten huize van Jaap Kruithof en al vlug ging het over hun beider wens om een boek te schrijven over de historische Christus, waarvoor beiden veel bewondering hadden.

Ik heb het altijd erg jammer gevonden dat Vermeersch steeds vocht tegen een voorbijgestreefd Godsbeeld dat hij uit een conservatieve, letterlijke lezing van de schriften haalde.

Maar ook dat hij weinig voeling had met de brieven van Paulus wiens ommekeer wij vorige zondag vierden. Hoe zou hij zichzelf herkend hebben in de brief die Paulus schreef aan de Galaten (5, 13) “jullie zijn geroepen om vrije mensen  te zijn. Misbruik die vrijheid niet om uw eigen behoefte te bevredigen, dien elkaar in liefde.” Of dat briefje aan de Thessalonicenzen (5, 21-22) “Onderzoek alles, behoud het goede, en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.”

Wij hebben vaak een aantal van zijn mooiste gedachten over het spirituele levenveronachtzaamd. Ideeën in zijn schoenen geschoven die hij nooit heeft verkondigd en geen acht geslagen op zijn hartstochtelijke vereenzelviging met de armen. Exegeten hebben reeds jaren ontdekt dat veel brieven, toegeschreven  aan Paulus, nooit door hem geschreven werden. Precies in die brieven komt het anti-Joodse en het vrouwonvriendelijke te voorschijn.

Wie hem grondig leest ontdekt iets heel belangrijks op onze dagen, namelijk zijn vastbeslotenheid om een einde te maken aan de verdeeldheid ten gevolge van etnische en culturele vooringenomenheid. Hij had een intuïtief wantrouwen tegen de spirituele zelfgenoegzaamheid die van geloof een egotrip maakt.

Je geloof en je vermeende deugdzaamheid stelt enkel iets voor als ze doortrokken is van de liefde. Geen luxe-artikel maar een houding die tot uiting komt, dag na dag, in een bezielde zorg voor anderen.

God schreef ooit zijn geschiedenis met deze krassende pen. Paulus heeft nooit op een paard gezeten, maar de metafoor is schitterend.
Hij heeft zich nooit bekeerd maar wel zijn geloven verdiept zoals ook wij uitgedaagd worden om doorheen al onze levens-ervaringen dieper te pijlen.
Paulus kan ons leren het aangezicht van God te ontdekken in het gelaat van de ander opdat geen mens zou roemen op zichzelf.

Een hartelijke winterse groet vanwege het redactieteam.

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

LICHTMISVIERING EN PANNENKOEKEN

 welkom op zondag 3 februari 2019 om 10.30 uur in de St.-Pauluskerk.

 


Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 1829

Lees hier de uitgave 2017 november van het sint-pauluskrantje.

Straten hebben hun verhalen.
Even voorbij het monument van Paul van Ostaijen;
een zitbank voor een bruine, Wifi-café.
Ik hoor mijn naam roepen, een stevige knuffel vertelt van gedeeld leed. De mama van de kleine Luna, elf jaar geleden neergeschoten. Naast Laurence stond een vriendin.
Ik bestel twee lungo’s voor hen beiden. Voor mij een koffie.
Hij ziet er vervaarlijk zwart uit.
Ik durf geen melk vragen want hun gesprek gaat mijmerend verder.
Doen wat moeders doen: betrokken praten over hun kinderen.
Onder meer over het gepest worden op school.
De andere mama vertelt over haar elfjarig dochtertje met een verouderingsziekte, progreria. Het zicht van de elf jarige Bertha is al heel erg achteruitgegaan en sinds kort lijdt ze aan diabetisch.
Over haar levenskansen liggen de meningen ver uiteen.
Maar haar klasgenoten zijn bikkelhard. Kunnen niet aanvoelen wat dit kind overkomt. Moeten daar toch ook geen weet van hebben.

Laurence was Hans Van Themsche gaan opzoeken in de gevangenis.
Wilde weten, wilde een mens ontmoeten zoals ze zijn moeder had ontmoet als moeder.
Zijn gejammer over spijt irriteerde haar.
Ze vroeg hem hoe hij zichzelf voorbereidde op de toekomst wanneer hij over enkele jaren vrij zou komen. Wie was hij dan?

Moeders met zware littekens. Wij samen in late herfstzon op de bank.
Verhalen werden gedeeld. Wolken schoven voorbij.
Voelbare mooie momenten.
Soms een mensenleven dat onder je voeten pijnlijk wegschuift.

Ineens keek de mama van Bertha mij aan.
‘Weet je wat in ons gegroeid is doorheen alles wat we meemaken?’ ‘Mededogen’. Vreemd hé, en toch “mededogen!”

Tram zeven denderde voorbij terwijl dat kostbare woord uit de grote transformatie, eeuwen voor Christus, hier rond de cafétafel een weerklank kreeg. Boedha, Zarathustra, Socrates, Jesaja:
‘Liederen van de Knecht’. Later kernverhaal van het evangelie.

Twee mensen door het leven zwaar aangepakt, permanente zorg, vragen waarop geen zinnig antwoord komt.
Geen haat, geen zelfbeklag.
“Mededogen”
Zelden heb ik mij zo klein gevoeld.

Namens de redactie,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen