sint-pauluskrantje

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 739

Lees hier de uitgave 2017 oktober van het sint-pauluskrantje.

Het is nu wetenschappelijk bewezen: het merendeel der Vlamingen is gelukkig.
De studie gebeurde voordat we enigszins konden vermoeden dat we voor onze energie geen 100 maar 9 Euro moeten afdragen, iets wat het geluks-coëfficiënt waarschijnlijk aanzienlijk optilt.
Voor een knelpuntberoep als pastoor was het toch weer even slikken omdat in het onderzoek ‘het Geloof’ weinig te maken heeft met dat glibberige gelukgevoel.

De maandag daarop ontvingen we in Parochie Sociaal een twintigtal, vooral mama’s, die hun geluk moesten zoeken in dat dagelijks gevecht met deurwaarders, huisbazen en hoge school- en energie-rekeningen.
Geen papieren, geen werk, geen verzekering, geen ocmw, geen lijnkaart kunnen kopen, niet mogen werken. Voedselshoppen, zeg maar bedelen.

Aan een meisje van veertien vroeg ik waarom ze niet op school was.
“Ga niet graag”. “Waarom”. “Ben terug gestuurd want mama kan de 360 Euro voor schoolboeken niet betalen”.
Even later telefoneerden we ons zot om onderdak te vinden voor een moeder met een kindje van drie maanden die in het Centraal Station verbleef omdat ze uit huis was gezet.
“Heeft dat mens papieren?” “Nee” “Dan kan het niet”.

Even later een bezoek gebracht bij de Zadikki’s. Vijfde verdieping, zonder traplichten. Twee autistische, zwaar spastische jongens van rond de twintig op matrassen. Pampers. Horen volgens specialisten absoluut thuis in psychiatrische inrichting. Illegaal! Waarom werden ze niet gedeporteerd in een vondelingschuif?
Toen ik het aan iemand vertelde zei hij: “ja maar die ondergraven ons sociaal systeem.” Wat moet je daarop zeggen.

Soms denk ik dat Jezus van Nazareth ons op het verkeerde been heeft gezet.
Neem nu die vrouw bij de put in Samaria. Hij wist toch dat dat volk zich niet integreerde. Hielden zich aan eigen cultuur en hadden eigen gebedsplaatsen. En waarom bemoeide Hij zich met die sloor die in het midden van de hitte stiekem de kruiken moest vullen bij de bron om niet bespot te worden door de andere vrouwen. Hoeveel mannen hadden haar al op straat gezet?
Wat bezielde hem om met deze uitgeprocedeerde door de Joodse samenleving op zoek te gaan naar wat haar levenskansen gaf? Kon ze niet ophoepelen naar het Tweestromenland waar ze ooit vandaan kwam? Dacht ze nu werkelijk dat het Joodse volk al de gelukszoekers moesten opvangen?
Zijn eigen leerlingen begonnen zich behoorlijk op te boeien.

Koppig als hij was in die koppige, daadkrachtige liefde van God zelf, ging Hij naast haar zitten in die diepe put waar zij al zolang vertoefde.
En luisterend, wakkerde hij diep in haar een veerkrachtige bron aan.
Deed wat Jahweh deed die eerste dag.
Licht brengen in het chaotische van het menselijke bestaan.

Namens de redactie - Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 629

Lees hier de uitgave 2017 december van het sint-pauluskrantje.

We zullen ons in deze decembermaand weer een weg moeten kappen doorheen een woud van dennentakken, nostalgie en erup­ties van naastenliefde. De winkels liggen vol prullaria om onze hunker naar warme menselijkheid wat op te vullen met softie dingen.

Weest waakzaam. Maar we weten het, goed bedoelde pogin­gen lopen vast in engelenhaar en kunstsneeuw.
Schijnbaar geraken we nooit bij de plek van échte menswording, namelijk de stal:
daar waar mensen onbeschut zijn, onzekerheid leeft, angst verlamt, zelfrespect verdwijnt.

De technologie heeft ons geholpen om te overleven in een wereld van schaarste.
Maar nu staan we voor het probleem om te overleven in een wereld van overvloed.
Meer en meer mensen die het "gemaakt hebben" leven met een emotionele puinhoop
terwijl er anderzijds een diepe scheur ontstaan is in ons maatschappelijk vangnet.
1.700.000 Belgen leven onder de armoedegrens. 1 op 7.
Die dingen moeten we durven zien.
Leonard Cohen zong: ‘There is a crack in everything’. Er loopt een barst door alles heen.
Precies door die barst komt het licht naar binnen. ‘That’s how the light gets in

Advent is durven die barst te doorzien en Gods licht er doorheen te laten stromen.

Warme Adventstijd toegewenst namens de redactie,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

 

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 507

Lees hier de uitgave 2018 januari van het sint-pauluskrantje.

Volgende zondag, feest van de openbaring,
of waar het uiteindelijk om te doen is.

Aan de wijzen werd het gegund.
Het kleine, kwetsbare, onverwachte kind maakt het beste in hen wakker wat een mens ooit kan overkomen:
het verlangen om goed te zijn,
om de grenzeloze kracht van Gods liefde
aan anderen te besteden.

Voor die waarheid die daar aan hen wordt geopenbaard
-dat de zoektocht naar geluk
onvermijdelijk langs mensen loopt,
klein, kwetsbaar en onverwacht-
voor die waarheid gaan ze door de knieën
en ze voelen zich zó de koning te rijk
dat ze hun kostbaarste bezittingen
als gave kunnen wegschenken.

Dat is dan de uitdaging dit jaar voor onze gemeenschap.
Het verhaal leert ons dat we van ver moeten komen,
vaak verdwalen,
soms de lichtende ster uit het oog verliezen,
soms zwaar bedrogen worden in steden als Jeruzalem,
in tempels van ondoordringbaar eigen geloof,
in pretentie rond eigen gelijk.
Wat aanbidden we? Waarvoor willen we knielen?
Die ziel ontdekken, God aanwezig in dat heel kwetsbare,
dat is een feest van openbaring.

Een hartelijk en zalig Nieuwjaar u toegewenst
namens de redactie,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 360

Lees hier de uitgave 2018 februari van het sint-pauluskrantje.

Er is geen vrouwke zo arm,
of ze maakt op Lichtmis haar panneke warm.'

Je voelt het vooral ’s avonds. De dagen worden langer.
Er begint iets te wriemelen, die hunker naar lente.
Het oude verhaal van Hanna en Simeon.
Kinderen horen het graag vertellen.

Toch altijd ontroerend wanneer hoogbejaarde mensen een kind in de armen nemen, zeker als het een nakomeling is. In dat hulpeloze wezentje zien ze weer toekomst, het leven - voor een stuk ook hun leven - dat verder zal gaan, ook wanneer zij er zelf niet meer zullen zijn. En verzoend met het leven, beseffen ze dan dat hun tijd om te gaan gekomen is.

Mooi, dat evangelieverhaal op Lichtmis.

De evangelist Lucas laat de oude Simeon boven zichzelf uitstijgen en zeggen: "Jarenlang hebben wij hiernaar uitgekeken. Nu heb ik het heil mogen zien: dit kind is het licht voor alle volken over heel de wereld. Nu kan ik heengaan. Nu mag ik sterven. Want alles is goed zoals het is."

Een ontroerende innerlijke vrede met weerklank in de zeer mooie Lichtmis-cantate van Johan Sebastian Bach: ‘Ich habe genug’.

Maar de oude Simeon ziet nog veel dieper: “Dit kind is bestemd tot een teken van tegenspraak”. Een ontmoeting met Jezus, zegt Simeon, zal voor niemand een vrijblijvend onderonsje zijn, wel een harde confrontatie met onszelf en met eigen vertrouwde opvattingen en gewoonten.

En waarom zulke confrontatie? “Opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden” en het mensen bevrijdt uit narcistische geslotenheid en zelfvoldaanheid.

Het visioen dat Jezus schonk knettert en verstoort het zeer verwaand wereldje dat zichzelf constant opblaast en niets ernstig neemt wat buiten het eigen, enge gezichtsveld valt.

Het is gemakkelijker te leven met onbevredigende illusies dan met een moeilijke vrijheid.

Een christelijke gemeenschap als de onze moet zichzelf permanent laten bevragen door haar eigen bronnen maar moet ook de moed hebben om een teken van tegenspraak te zijn, zonder reserve, naar zichzelf toe maar ook naar de samenleving.

Dat is natuurlijk andere koek.

Dat alles willen we spelend voor Gods aangezicht uitvieren met ouders en kinderen op 4 februari. Diaken Frank Morlion gaat voor en hij brengt alvast zijn gitaar mee.

Een hartelijke groet vanwege de redactieploeg,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen