sint-pauluskrantje
- Details
- Geschreven door webmaster
- Categorie: sint-pauluskrantje
- Hits: 801
Lees hier de uitgave 2018 oktober van het sint-pauluskrantje.
Sint-Pauluskrantje oktober 2018
Als een openbaring werd dit fries boven een biechtstoel in hard eikenhout uitgekapt. De arend als symbool van een mensheid, alle vrijheid toevertrouwd om uit te wieken. Speels ontvouwen engelkindjes die grootsheid: de arendsblik in de morgen, gericht naar opkomend licht, aangescherpt, dag na dag, door de ochtend zon.
De beeldhouwer wist dat een mens zelf niet de bron van zijn vrijheid is maar wel tot vrijheid geroepen.
Ik dacht aan dit beeld toen ik de column van Ignaas Devisch, die ik overigens erg waardeer, las naar aanleiding van grensoverschrijdend gedrag in de kunst.
“In kunst kunnen we ongeveer alles doen wat we willen. Die vrijheid is zowat de grootste verwezenlijking van de westerse cultuur tot nu toe. Kunst toont ons wat we in het gewone leven niet willen zien of toelaten: ranzigheden, uitwassen van de menselijke verlangensmachinerie, botsingen in sociale relaties, de uitersten van onze verbeeldingskracht. Alles heeft er een plaats. Kunst is in haar diepste kern transgressief, omdat God noch gebod aan de feestdis mogen aanschuiven.”
In 1657 zal Peter I Verbruggen bij de bouw van het biechtstoelencomplex wel heel wat gesprekken en discussies gehad hebben met de Dominicanen over menselijke vrijheid. Hij moet gedacht hebben dat vrijheid toch iets anders was dan de willekeur waarmee bijvoorbeeld een kind z’n gekregen speelgoed kapot stampt.
Hakkend en kervend in eikenhout creëert Verbruggen in een fries, links van de arend, engelenkapoentjes die een briesende leeuw bij de manen grijpen en hem een paardenbit voorhangen. Nee, vrijheid is geen willekeur en stopt waar de vrijheid van de andere aangetast wordt. Actueler kan het niet uitgebeeld worden.
In een tafereel rechts fluit een andere kapoen met twee vingers in de mond een ranzige bok uit. Er wordt een Medousa-masker voorgehouden om dat beest te confronteren met zijn eigen verschijnen. Ze spelen fluit om te plagen, trekken aan zijn hoorns. Prachtig hoe die barokmens met humor verbeeldt die wezenlijke vragen omtrent mis begrepen vrijheid en willekeur.
Het is weer een boordevol krantje geworden,
u van harte aangeboden namens de redactie,
Pastoor Paul Scheelen en Erwin Vandecauter
- Details
- Geschreven door webmaster
- Categorie: sint-pauluskrantje
- Hits: 659
Lees hier de uitgave 2018 september van het sint-pauluskrantje.
Sint-Pauluskrantje september 2018
|
- Details
- Geschreven door webmaster
- Categorie: sint-pauluskrantje
- Hits: 1429
Lees hier de uitgave 2017 november van het sint-pauluskrantje.
Straten hebben hun verhalen.
Even voorbij het monument van Paul van Ostaijen;
een zitbank voor een bruine, Wifi-café.
Ik hoor mijn naam roepen, een stevige knuffel vertelt van gedeeld leed. De mama van de kleine Luna, elf jaar geleden neergeschoten. Naast Laurence stond een vriendin.
Ik bestel twee lungo’s voor hen beiden. Voor mij een koffie.
Hij ziet er vervaarlijk zwart uit.
Ik durf geen melk vragen want hun gesprek gaat mijmerend verder.
Doen wat moeders doen: betrokken praten over hun kinderen.
Onder meer over het gepest worden op school.
De andere mama vertelt over haar elfjarig dochtertje met een verouderingsziekte, progreria. Het zicht van de elf jarige Bertha is al heel erg achteruitgegaan en sinds kort lijdt ze aan diabetisch.
Over haar levenskansen liggen de meningen ver uiteen.
Maar haar klasgenoten zijn bikkelhard. Kunnen niet aanvoelen wat dit kind overkomt. Moeten daar toch ook geen weet van hebben.
Laurence was Hans Van Themsche gaan opzoeken in de gevangenis.
Wilde weten, wilde een mens ontmoeten zoals ze zijn moeder had ontmoet als moeder.
Zijn gejammer over spijt irriteerde haar.
Ze vroeg hem hoe hij zichzelf voorbereidde op de toekomst wanneer hij over enkele jaren vrij zou komen. Wie was hij dan?
Moeders met zware littekens. Wij samen in late herfstzon op de bank.
Verhalen werden gedeeld. Wolken schoven voorbij.
Voelbare mooie momenten.
Soms een mensenleven dat onder je voeten pijnlijk wegschuift.
Ineens keek de mama van Bertha mij aan.
‘Weet je wat in ons gegroeid is doorheen alles wat we meemaken?’ ‘Mededogen’. Vreemd hé, en toch “mededogen!”
Tram zeven denderde voorbij terwijl dat kostbare woord uit de grote transformatie, eeuwen voor Christus, hier rond de cafétafel een weerklank kreeg. Boedha, Zarathustra, Socrates, Jesaja:
‘Liederen van de Knecht’. Later kernverhaal van het evangelie.
Twee mensen door het leven zwaar aangepakt, permanente zorg, vragen waarop geen zinnig antwoord komt.
Geen haat, geen zelfbeklag.
“Mededogen”
Zelden heb ik mij zo klein gevoeld.
Namens de redactie,
Erwin Vandecauter en Paul Scheelen
- Details
- Geschreven door webmaster
- Categorie: sint-pauluskrantje
- Hits: 777
Lees hier de uitgave 2018 april van het sint-pauluskrantje.
Pagina 2 van 17