sint-pauluskrantje

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 1154

Lees hier de uitgave 2017 december van het sint-pauluskrantje.

We zullen ons in deze decembermaand weer een weg moeten kappen doorheen een woud van dennentakken, nostalgie en erup­ties van naastenliefde. De winkels liggen vol prullaria om onze hunker naar warme menselijkheid wat op te vullen met softie dingen.

Weest waakzaam. Maar we weten het, goed bedoelde pogin­gen lopen vast in engelenhaar en kunstsneeuw.
Schijnbaar geraken we nooit bij de plek van échte menswording, namelijk de stal:
daar waar mensen onbeschut zijn, onzekerheid leeft, angst verlamt, zelfrespect verdwijnt.

De technologie heeft ons geholpen om te overleven in een wereld van schaarste.
Maar nu staan we voor het probleem om te overleven in een wereld van overvloed.
Meer en meer mensen die het "gemaakt hebben" leven met een emotionele puinhoop
terwijl er anderzijds een diepe scheur ontstaan is in ons maatschappelijk vangnet.
1.700.000 Belgen leven onder de armoedegrens. 1 op 7.
Die dingen moeten we durven zien.
Leonard Cohen zong: ‘There is a crack in everything’. Er loopt een barst door alles heen.
Precies door die barst komt het licht naar binnen. ‘That’s how the light gets in

Advent is durven die barst te doorzien en Gods licht er doorheen te laten stromen.

Warme Adventstijd toegewenst namens de redactie,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

 

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 954

Lees hier de uitgave 2018 januari van het sint-pauluskrantje.

Volgende zondag, feest van de openbaring,
of waar het uiteindelijk om te doen is.

Aan de wijzen werd het gegund.
Het kleine, kwetsbare, onverwachte kind maakt het beste in hen wakker wat een mens ooit kan overkomen:
het verlangen om goed te zijn,
om de grenzeloze kracht van Gods liefde
aan anderen te besteden.

Voor die waarheid die daar aan hen wordt geopenbaard
-dat de zoektocht naar geluk
onvermijdelijk langs mensen loopt,
klein, kwetsbaar en onverwacht-
voor die waarheid gaan ze door de knieën
en ze voelen zich zó de koning te rijk
dat ze hun kostbaarste bezittingen
als gave kunnen wegschenken.

Dat is dan de uitdaging dit jaar voor onze gemeenschap.
Het verhaal leert ons dat we van ver moeten komen,
vaak verdwalen,
soms de lichtende ster uit het oog verliezen,
soms zwaar bedrogen worden in steden als Jeruzalem,
in tempels van ondoordringbaar eigen geloof,
in pretentie rond eigen gelijk.
Wat aanbidden we? Waarvoor willen we knielen?
Die ziel ontdekken, God aanwezig in dat heel kwetsbare,
dat is een feest van openbaring.

Een hartelijk en zalig Nieuwjaar u toegewenst
namens de redactie,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 820

Lees hier de uitgave 2018 februari van het sint-pauluskrantje.

Er is geen vrouwke zo arm,
of ze maakt op Lichtmis haar panneke warm.'

Je voelt het vooral ’s avonds. De dagen worden langer.
Er begint iets te wriemelen, die hunker naar lente.
Het oude verhaal van Hanna en Simeon.
Kinderen horen het graag vertellen.

Toch altijd ontroerend wanneer hoogbejaarde mensen een kind in de armen nemen, zeker als het een nakomeling is. In dat hulpeloze wezentje zien ze weer toekomst, het leven - voor een stuk ook hun leven - dat verder zal gaan, ook wanneer zij er zelf niet meer zullen zijn. En verzoend met het leven, beseffen ze dan dat hun tijd om te gaan gekomen is.

Mooi, dat evangelieverhaal op Lichtmis.

De evangelist Lucas laat de oude Simeon boven zichzelf uitstijgen en zeggen: "Jarenlang hebben wij hiernaar uitgekeken. Nu heb ik het heil mogen zien: dit kind is het licht voor alle volken over heel de wereld. Nu kan ik heengaan. Nu mag ik sterven. Want alles is goed zoals het is."

Een ontroerende innerlijke vrede met weerklank in de zeer mooie Lichtmis-cantate van Johan Sebastian Bach: ‘Ich habe genug’.

Maar de oude Simeon ziet nog veel dieper: “Dit kind is bestemd tot een teken van tegenspraak”. Een ontmoeting met Jezus, zegt Simeon, zal voor niemand een vrijblijvend onderonsje zijn, wel een harde confrontatie met onszelf en met eigen vertrouwde opvattingen en gewoonten.

En waarom zulke confrontatie? “Opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden” en het mensen bevrijdt uit narcistische geslotenheid en zelfvoldaanheid.

Het visioen dat Jezus schonk knettert en verstoort het zeer verwaand wereldje dat zichzelf constant opblaast en niets ernstig neemt wat buiten het eigen, enge gezichtsveld valt.

Het is gemakkelijker te leven met onbevredigende illusies dan met een moeilijke vrijheid.

Een christelijke gemeenschap als de onze moet zichzelf permanent laten bevragen door haar eigen bronnen maar moet ook de moed hebben om een teken van tegenspraak te zijn, zonder reserve, naar zichzelf toe maar ook naar de samenleving.

Dat is natuurlijk andere koek.

Dat alles willen we spelend voor Gods aangezicht uitvieren met ouders en kinderen op 4 februari. Diaken Frank Morlion gaat voor en hij brengt alvast zijn gitaar mee.

Een hartelijke groet vanwege de redactieploeg,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Details
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 922

Lees hier de uitgave 2018 maart van het sint-pauluskrantje.

Nog vier weken zijn we onderweg,
een persoonlijke, wat gedurfde tocht van vasten.
Wat voedt me als christen?
Wat geeft mij spirit?
Met wie voel ik mij verbonden?

We hadden een boeiend gesprek met OASeS, een onderzoekscentrum binnen het Departement Sociologie aan de Universiteit Antwerpen, omtrent onderzoek gericht op armoede en sociale uitsluiting. Opmerkelijk was de vaststelling dat het sociologisch onderzoek (vooral gebaseerd op structurele solidariteit) door haar seculiere instelling, geen feeling heeft met de diepere, vaak religieuze motivatie van de vele vrijwilligers die werken vanuit een persoonlijke solidariteit.
Religieuze inspiratie wordt vaak niet erkend of gecapteerd door het beleid en in de meeste reglementen wordt standaard bepaald dat deze persoonlijke vorm van solidariteit niet gesubsidieerd kan worden.
Daarnaast is de inbreng van religieus gemotiveerde organisaties en vrijwilligers van onschatbaar belang en niet meer weg te denken in de strijd tegen armoede en uitsluiting.
Het onderzoekscentrum wil door gesprekken en contacten de kortsluitingen tussen beide vormen van solidariteit in kaart brengen en als aanvullend beschouwen.


Terwijl velen ogenschijnlijk voorbij de oude kerkdeuren stappen, zoeken anderen vanuit religieuze waarden een antwoord op diepe, maatschappelijke vragen.
Er is een heropflakkering van het religieuze verlangen. Een aanzuigend gat dat vaak bricolerend gevuld wordt. Naast vele kraampjes staat daar ook ‘de kerk’.
Velen die er afscheid van genomen hebben, blijven toch met een onwennig gevoel achter.
Wat oorspronkelijk zo bevrijdend was heeft niet gewerkt.
Je kan niet zonder geloven, een diep basisvertrouwen. Het leven moet toch ontspringen uit een Bron. Intuïtief voelen velen aan dat de werkelijkheid voortkomt uit een liefde die groter is dan de mens. Die liefde daagt uit.
Er is duidelijk taboe om dit luidop te zeggen, het medialandschap laat dat niet toe, maar dat diepe appél lokt velen. Religieuze waarden van mededogen en nabij-zijn worden als kostbaar ervaren. Velen volgen met aandacht voor ‘presentie’ maar ook voor structurele benaderingen hun hart terwijl sociologen en beleidsmensen verbaasd toekijken of hen willen stimuleren.

Een hartelijke groet vanwege de redactieploeg,
Erwin Vandecauter en Paul Scheelen