startpagina

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 71

Lees hier de uitgave 2017 oktober van het sint-pauluskrantje.

Het is nu wetenschappelijk bewezen: het merendeel der Vlamingen is gelukkig.
De studie gebeurde voordat we enigszins konden vermoeden dat we voor onze energie geen 100 maar 9 Euro moeten afdragen, iets wat het geluks-coëfficiënt waarschijnlijk aanzienlijk optilt.
Voor een knelpuntberoep als pastoor was het toch weer even slikken omdat in het onderzoek ‘het Geloof’ weinig te maken heeft met dat glibberige gelukgevoel.

De maandag daarop ontvingen we in Parochie Sociaal een twintigtal, vooral mama’s, die hun geluk moesten zoeken in dat dagelijks gevecht met deurwaarders, huisbazen en hoge school- en energie-rekeningen.
Geen papieren, geen werk, geen verzekering, geen ocmw, geen lijnkaart kunnen kopen, niet mogen werken. Voedselshoppen, zeg maar bedelen.

Aan een meisje van veertien vroeg ik waarom ze niet op school was.
“Ga niet graag”. “Waarom”. “Ben terug gestuurd want mama kan de 360 Euro voor schoolboeken niet betalen”.
Even later telefoneerden we ons zot om onderdak te vinden voor een moeder met een kindje van drie maanden die in het Centraal Station verbleef omdat ze uit huis was gezet.
“Heeft dat mens papieren?” “Nee” “Dan kan het niet”.

Even later een bezoek gebracht bij de Zadikki’s. Vijfde verdieping, zonder traplichten. Twee autistische, zwaar spastische jongens van rond de twintig op matrassen. Pampers. Horen volgens specialisten absoluut thuis in psychiatrische inrichting. Illegaal! Waarom werden ze niet gedeporteerd in een vondelingschuif?
Toen ik het aan iemand vertelde zei hij: “ja maar die ondergraven ons sociaal systeem.” Wat moet je daarop zeggen.

Soms denk ik dat Jezus van Nazareth ons op het verkeerde been heeft gezet.
Neem nu die vrouw bij de put in Samaria. Hij wist toch dat dat volk zich niet integreerde. Hielden zich aan eigen cultuur en hadden eigen gebedsplaatsen. En waarom bemoeide Hij zich met die sloor die in het midden van de hitte stiekem de kruiken moest vullen bij de bron om niet bespot te worden door de andere vrouwen. Hoeveel mannen hadden haar al op straat gezet?
Wat bezielde hem om met deze uitgeprocedeerde door de Joodse samenleving op zoek te gaan naar wat haar levenskansen gaf? Kon ze niet ophoepelen naar het Tweestromenland waar ze ooit vandaan kwam? Dacht ze nu werkelijk dat het Joodse volk al de gelukszoekers moesten opvangen?
Zijn eigen leerlingen begonnen zich behoorlijk op te boeien.

Koppig als hij was in die koppige, daadkrachtige liefde van God zelf, ging Hij naast haar zitten in die diepe put waar zij al zolang vertoefde.
En luisterend, wakkerde hij diep in haar een veerkrachtige bron aan.
Deed wat Jahweh deed die eerste dag.
Licht brengen in het chaotische van het menselijke bestaan.

Namens de redactie - Erwin Vandecauter en Paul Scheelen

Gegevens
Categorie: sint-pauluskrantje
Hits: 165

Lees hier de uitgave 2017 september van het sint-pauluskrantje.

Begin van de week werden heel wat kunstwerken in  St-Paulus met voorzichtige vingers aangeraakt, betast, besproken door een twaalftal blinden en slechtzienden.

Een tof onthaalproject van de St.-Paulusvrienden. Je kon de vreugde aanvoelen in mensen.

Augustus was een intense maand. 14.000 bezoekers werden verwelkomd in Calvarietuin en kerk en begeleid indien ze het verlangden.

De Antwerpse Moederdag, Onze- Lieve- Vrouw- ten- Hemelopneming, werd een indrukwekkend mooi, liturgisch en muzikaal gebeuren, dicht bij Bijbelse bron.

Tijdens vijf avonden of nachten werden enkele duizenden liefhebbers van polyfonische muziek ondergedompeld in” Adoratio” van Laus Polyphoniae.

Gewelven, klankkleur, avondlicht, bewogen professionaliteit van uitvoerders.

Mystieke teksten, het Hooglied, het Oude Stabat Mater, liederen van Luther.

“Adoratio”.

De aangehouden stilte, het meditatief beluisteren, raakten bij velen, gelovig of met andere levensovertuiging, iets diep religieus. Er steekt zoveel mysterie in de huidplooien van het leven. Het zoeken naar zingeving wordt vloeibaarder maar is aanwezig.

Een kerk moet meer zijn dan een zinvolle liturgische plek.

We mochten ruimten ontsluiten die opengingen in het diepste van de ziel.

Een oase, tijdens warme augustusdagen, waar plaats was voor menselijk verlangen dat midden het gewoel van het leven verder reikt, verbindt en mij als mens uniek maakt. 

Ach ja, slechts een korte stonde, even in zichzelf erkennen wat aan elke greep ontsnapt en toch behoort tot het eigen, diepste wezen van jezelf.

Voor sommigen een ervaring die voorafgaat aan denken en dwaasheid. 

Een moment waarin je beseft dat in jou steeds dit uitnodigend licht aanwezig is en je uitdaagt.  

Namens de redactie u allen een zomerse tijd toegewenst,

Erwin Vandecauter en Paul Scheelen